Tekst oryginalny:
My Travels by Ploch Pridestride (Volume 21)
Since there was no reasonable possibility to reach this structure at this time or even just the shore, we continued our voyage through the night. It was about midnight when a roar of some sort interrupted the cacophony of the jungle, and then silence remained. The waves of the sea and their gentle lapping against our wooden boats were the only sounds still audible. From what I can tell, the cause of this roar must have been something we had never encountered before. We had seen and heard dragons, even the majestic dragon lords, but this had to be something which would dwarf even them. I am not ashamed to admit that my hands were trembling when I took my spyglass and searched the night for any sight of the creature we had just heard. Of course I did not really hope to actually spot something in this darkness, so again I was more than surprised when I indeed detected a shadow moving through the jungle. I hardly could have overlooked it since it towered even above the giant trees of the jungle. I was not able to see anything more of it than its rough shape, but for all that I saw I swear to the gods it was the shape of some brutish humanoid. No one of us felt prepared to investigate this mystery in that night, and as the sun rose once again we had already left the sandy part of the coastline and followed the jagged mountain range which seperated Drefia from the rest of the continent. Our destination was near.
|
|
Tekst przetłumaczony:
Moje Podróże, autorstwa Plocha Pridestride'a, cz. 21
Nie było żadnego sensownego powodu, by tym razem zbadać tę budowlę, albo chociażby wybrzeże, kontynuowaliśmy więc naszą podróż w nocy. Było koło północy, kiedy głośny ryk zakłócił kakofonię dżungli, po czym zapadła cisza. Jedynym słyszalnym dźwiękiem był szum fal, delikatnie uderzających o nasze łodzie. Wszystko co mogę o tym powiedzieć to to, że na pewno jeszcze nigdy nie natknęliśmy się na coś, co mogło wydać taki ryk. Widzieliśmy i słyszeliśmy Smoki, a nawet majestatycznych Władców Smoków, ale to było coś, przy czym nawet oni wyglądaliby śmiesznie. Nie wstydzę się przyznać, że moje dłonie się trzęsły, kiedy próbowałem wypatrzyć tego potwora za pomocą mojej lunety. Oczywiście nie miałem nadziei, że cokolwiek ujrzę w ciemności, dlatego byłem więcej niż zdziwiony, kiedy zauważyłem cień poruszający się w dżungli. Mogłem to ledwie widzieć, pomimo że przewyższało wzrostem największe drzewa dżungli. Nie byłem w stanie zobaczyć czegoś więcej niż niewyraźny kształt, ale z tego co widziałem mogę przysiąc na bogów, że był to kształt jakiegoś olbrzymiego humanoida. Nikt z nas nie czuł się gotowy na zbadanie tej tajemnicy w środku nocy, więc kiedy tylko wzeszło słońce, porzuciliśmy piaszczystą część wybrzeża i ruszyliśmy wzdłuż poszarpanych łańcuchów górskich, które oddzielały Drefię od reszty kontynentu. Nasz cel był blisko.
|
