Tekst oryginalny:
Puldraks wisdom about elves Pt. 2
The Kuridai took refuge in a volcanic area, inhabited by vile monsters and ravaged by the eruptions of the mountains. Stripped of almost any possesions, they hid in the caves and learned to become very secretive. They had to work very hard, had to fight for almost any goods with nature and ferocious beasts. Most beasts that could live in such livethreatening circumstances were that powerfull that direct attacks proved to be futile. So the elves begun to develop a more devious way to fight, with assaults, traps and hit and run tactics. After over hundred years they had enough resources to leave the burning lands and adopted their way of live to their new enviroment. So they became the secretive people under the hills. They were fierce fighters whenever their new home was threatened. Some hundred years they fought off all intruders until their explorers made contact with the other remaining elven casts. Under the growing pressure of the more and more powerful waves of orcish attacks they left their homes to join forces with the other elves in an uneasy alliance.
Their apperance had changed to a even more slender Version of the normal elves. Their skin is very pale, their hair pure white or pitch black. The younger members of that cast often color strands of their hair in unusual clors like red, blue or purple. Red, albinotic eyes are common, but in general all kinds of eyecolors are existent.
|
|
Tekst przetłumaczony:
Mądrości Puldraka o elfach - Księga II
Kuridai znaleźli schronienie w wulkanicznym obszarze, zamieszkałym przez okrutne stworzenia i pustoszonym przez wybuchy góry. Ogołoceni z niemal całej swojej własności, ukryli się w jaskiniach i nauczyli skrytości. Musieli bardzo ciężko pracować, walczyć o niemal każde dobro z naturą i dzikimi bestiami. Większość potworów zdolnych żyć w tak nieprzyjaznych warunkach była tak potężna, że bezpośrednie ataki okazały się daremne. Elfy wymyślały coraz to bardziej przebiegłe metody walki, zacięte ataki, pułapki czy taktyki uderz-i-ucieknij. Po ponad stu latach zgromadzili wystarczającą ilość zasobów, by opuścić ogniste tereny i dostosować swój sposób życia do nowego otoczenia. Tak stali się skrytym ludem spod wzgórz. Byli zawziętymi wojownikami, kiedy tylko ich nowemu domowi zagrażało niebezpieczeństwo. Przez jakieś sto lat odpędzali wszelkich intruzów, aż ich zwiadowcy nie nawiązali kontaktu z pozostałymi elfimi kastami. Pod rosnącym zagrożeniem coraz silniejszych ataków orków opuścili swoje domy, aby połączyć swe siły z innymi elfami w niełatwym przymierzu. Ich wygląd przekształcił się w mniej charakterystyczną wersję zwykłych elfów. Ich skóra jest bardzo blada, ich włosy białe lub kruczoczarne. Młodzi członkowie tej kasty często farbowali kosmyki swoich włosów na niespotykane kolory, jak czerwony, niebieski lub fioletowy. Czerwone, albinoskie oczy są powszechne, ale generalnie występują wszystkie kolory oczu.
|
